Niegdyś, kiedy pralka była luksusem samym w sobie – mało kto przejmował się prawidłowym jej podłączeniem. Rzadko też przejmowano się wtedy względami bezpieczeństwa i prawidłową eksploatacją urządzeń AGD. Aktualnie, prowizoryczne rozwiązania raczej nie wchodzą w grę, a pralki przed ostatecznym ich ustawieniem, podłącza się do oddzielnych odpływów, ujęć wodnych i gniazd elektrycznych o odpowiednich parametrach ochrony.
Odpływ pod pralkę
Wykonując odpływ pod pralkę, warto uwzględnić, że pierwszy zrzut wody z tego urządzenia stanowią ścieki o bardzo wysokiej temperaturze. W związku z powyższym, odpływ powinien być wykonany nie ze standardowych rur PCV, a rur polipropylenowych. Zalecenie to wynika z dużo wyższej odporności polipropylenu na działania wysokich temperatur i środków chemicznych, jakimi są detergenty. Oprócz tego, podejście kanalizacyjne do pralki powinno być możliwie jak najkrótsze, nie powinno posiadać załamań i gwałtownych zmian kierunku. Wysokość usytuowania węża odpływowego od urządzeń piorących jest dość indywidualna i zależna od typu tych urządzeń oraz zaleceń producenckich. Najczęściej jest to 60 – 90 cm od poziomu podłogi w pomieszczeniu. Zalecana średnica podejścia pod pralki wynosi minimum 50 mm dla pralek o wsadzie do 5 kg i 70 mm dla pralek o wsadzie 6 – 12 kg. Do przygotowanego podejścia podłącza się wąż odpływowy od pralki, poprzez zamocowanie go w rurze i przytwierdzenie do ściany. Do montażu węża na ścianie służy specjalny uchwyt, który najczęściej znajduje się w komplecie z nabytą pralką.
Innym sposobem na odprowadzenie zużytej wody z pralki jest podłączenie tego urządzenia do syfonu umywalki, czy zlewu. Wówczas należy jednak nieco zmodyfikować syfon sanitariatu. Pionową rurę standardowego syfonu wymienia się na inną, wyposażoną w króciec, umożliwiający podłączenie węża odpływowego od pralki. Tego rodzaju rozwiązanie stosuje się zwłaszcza wtedy, kiedy kanalizacja jest już gotowa i nie ma możliwości wykonania oddzielnego odpływu pod pralkę. Ze względów estetycznych podłączenia syfonowe stosuje się raczej jedynie wówczas, gdy syfon jest zabudowany.
Ujęcie wodne
Pralka potrzebuje tak odpływu wody zużytej, co ujęcia bieżącej wody zimnej. Niektóre modele można podłączać do ujęć z ciepłą wodą. Wówczas urządzenie pobiera mniej energii, potrzebnej do podgrzania wody w procesie prania. Jednak do większości pralek dostępnych na rynku należy doprowadzić wodę zimną. I w tym przypadku najlepiej jest, jeśli pralka posiada indywidualne ujęcie wodne, wyposażone w zawór odcinający. Zawór odcinający dopływ wody powinien znajdować się na wysokości ponad pralką i być usytuowany w taki sposób, aby dostęp do niego był swobodny. Podejście powinno kończyć się oczkiem z gwintem wewnętrznym i być przygotowane do zamocowania zaworu znajdującego się na wyposażeniu pralki. Należy pamiętać, że standardowe zawory pralkowe posiadają gwinty zewnętrzne o średnicy ¾”.
Jeśli jednak łazienka jest wykończona, a w instalacji wodnej nie przewidziano podłączenia pralki – trzeba zastosować inne rozwiązanie. Rozwiązanie, o którym mowa jest dopuszczalne, ale profesjonaliści uważają je za nietypowe i indywidualne. Wówczas wodę do pralki usytuowanej w łazience doprowadza się najczęściej od umywalki. W powyższym celu należy zaopatrzyć się w specjalną baterię umywalkową, posiadającą zintegrowane przyłącze, do którego dokręcony zostanie waż doprowadzający wodę do pralki. Chcąc uniknąć kosztów związanych z wymianą baterii – możemy zakupić jedynie sam zawór przelotowy z bocznym podejściem do podłączenia węża. Wówczas wąż montuje się pomiędzy podejściem wody a baterią mocowaną do ściany. Jeśli bateria jest sztorcowa – zawór do węża montuje się pomiędzy podejściem wody, a wężykiem podłączeniowym baterii. Faktem oczywistym jest, że w przypadku baterii sztorcowej – ukrycie podłączonego węża od pralki jest zdecydowanie łatwiejsze.
Gniazdko do podłączenia pralki
Cała instalacja elektryczna, która znajduje się w łazience podlega specjalnym restrykcjom i wymogom. Określonym ograniczeniom podlegają również wszystkie gniazda i włączniki, instalowane w tym wnętrzu. W tym także gniazdo, do którego podłączona zostanie pralka. Pralkę należy przede wszystkim traktować jako urządzenie podłączone w łazience na stałe. Tym samym powinna ona posiadać indywidualne gniazdo wtykowe. Według normy odpowiednim miejscem dla pralki jest III strefa bezpieczeństwa.
Oznacza to, że urządzenie to powinno zostać ustawione w oddaleniu 60 cm od wanny lub brodzika. Restrykcja ta jest spowodowana wymogami bezpieczeństwa i zapobieganiem ewentualności dotknięcia jednocześnie pralki i wanny, co mogłoby spowodować bezpośrednie porażenie prądem. Jednakże w polskich realiach mieszkaniowych, przestrzeganie zasad bezpieczeństwa bywa niezwykle trudne lub nawet całkowicie niemożliwe. Odległość urządzeń elektrycznych od wanny, czy brodzika można nieco zmniejszyć, np. poprzez oddzielnie tych urządzeń od siebie przy pomocy lekkiej ścianki z pustaków szklanych. Należy jednak zdawać sobie sprawę, że nie jest to całkowicie zgodne z przepisami obowiązującego w naszym kraju prawa.
Samo gniazdo, do którego podłączona zostanie pralka musi być bryzgoszczelne, powinno posiadać klapkę zabezpieczającą, uszczelki oraz uziemienie. Producenci pralek przestrzegają przed stosowaniem do podłączeń tych urządzeń przedłużaczy oraz rozgałęźników. Takie praktyki nie są również polecane ze względów bezpieczeństwa.
Eksploatacja i konserwacja pralki
Prawidłowa eksploatacja pralki wiąże się nie tylko z poprawnym jej podłączeniem i ustawieniem w łazience. Urządzenie nie posłuży nam zbyt długo, jeśli podczas jego użytkowanie nie będziemy stosować się do zaleceń producenta oraz wykazywać własnego zdrowego rozsądku. Przed pierwszym uruchomieniem pralki należy przede wszystkim zdjąć blokady zabezpieczające. Instrukcja dotycząca sposobu działania zawsze dołączona jest do urządzenia.
Jeżeli jednak uważamy, że jest to dla nas zbyt trudne – zdjęcie blokad zwykle oferuje ekipa dostarczająca pralkę do domu. Kolejnym krokiem jest wypoziomowanie urządzenia oraz nastawienie pralki na zalecany przez producenta program bez obciążenia jej odzieżą. Właściwe ustawienie ma znaczenie w późniejszej eksploatacji pralek, zaś pierwsze pranie „na pusto” czyści urządzenie, jednocześnie konserwując je. Zabieg ten należy powtarzać cyklicznie co pewien czas, podczas użytkowania pralki.
Zewnętrznej obudowy nie należy w żadnym razie czyścić środkami żrącymi, a stosować do tego celu jedynie delikatne detergenty myjące. Nie wolno także zapominać o konieczności oczyszczania dozownika na środki piorące oraz o czyszczeniu filtra pralki. Oprócz dostępnych na rynku środków chemicznych do czyszczenia wnętrza pralki, można także stosować sprawdzone metody domowe. Dobrze jest np. wykonać tzw. pranie na pusto, wsypując do dozownika na proszek sodę oczyszczoną z domieszką kwasku cytrynowego. Podobne działanie ma ocet spirytusowy. Taka konserwacja zapobiega wydobywaniu się z wnętrza pralki nieprzyjemnych zapachów i skutecznie oczyszcza urządzenie od wewnątrz.
Oprócz tego pamiętajmy, że producenci pralek zawsze dołączają do swoich wyrobów szczegółowe instrukcje ich użytkowania, obsługi i sposobu konserwowania. Owe instrukcje nie są drukowane po to, abyśmy wyrzucili je do kosza zaraz po zakupie pralki i korzystali z urządzenia „po swojemu”. Choć niekiedy pewne kwestie zawarte w instrukcji mogą być dla nas oczywiste lub nawet wręcz śmieszne – prześledźmy dokładnie wskazówki, jakie kieruje do nas producent pralki. Należy bowiem zdawać sobie sprawę, że nieprawidłowa eksploatacja urządzenia, powoduje utratę udzielonej nam na nie gwarancji.
